![[rysunek filozofującej GNU]](/graphics/philosophical-gnu-sm.jpg)
Tłumaczenia tej strony
Licencje klasyfikujemy zależnie od odpowiedzi na następujące ważne pytania:
Jeśli potrzebujecie pomocy przy wyborze licencji, opracowaniu własnej, czy też macie jakieś inne pytania dotyczące kwestii licencyjnych, możecie napisać do nas na adres <licensing@gnu.org>.
Jeżeli planujecie napisanie nowej licencji, prosimy skontaktujcie się z FSF, pisząc na adres <licensing@fsf.org>. Mnożenie się różnych od siebie licencji wolnego oprogramowania powoduje, że użytkownicy muszą poświęcać więcej czasu na ich zrozumienie; zapewne uda nam się pomóc wam znaleźć taką istniejącą już licencję Wolnego Oprogramowania, która spełni wasze oczekiwania.
Jeśli nie da się tego zrobić, jeżeli rzeczywiście potrzebujecie nowej licencji, przy naszej pomocy zagwarantujecie, że będzie faktycznie licencją Wolnego Oprogramowania i unikniecie różnych problemów praktycznych.
Przy okazji, jeśli uważacie, że spotkaliście się z naruszeniem jednej z licencji copyleft, prosimy o zapoznanie się ze stroną o naruszeniach licencji.
Następujące licencje zaliczają się do licencji wolnego oprogramowania, ponadto są zgodne z GNU GPL:
To licencja wolnego oprogramowania, typu copyleft. Zalecamy ją dla większości oprogramowania.
Jest licencją wolnego oprogramowania, ale niezbyt silną licencją copyleft, gdyż zezwala na łączenie oprogramowania z modułami, które nie są wolne. Jest zgodna z GNU GPL. Zalecamy stosowanie jej tylko w wyjątkowych okolicznościach.
Pomiędzy wersją 2 a 2.1 zmieniono nazwę GNU LGPL z GNU Library General Public License (Powszechna Licencja Publiczna GNU Bibliotek) na GNU Lesser General Public License (Mniejsza Powszechna Licencja GNU). Nowa nazwa lepiej odzwierciedla faktyczny cel licencji, która nie jest przeznaczona wyłącznie dla bibliotek. Ponadto, czasami bardziej odpowiednia dla bibliotek jest GNU GPL.
Składa się z GNU GPL z dodanym specjalnym oświadczeniem zezwalającym na nieograniczone łączenie z nie-wolnym oprogramowaniem. Wskutek tego, nie jest to silna licencja copyleft, choć zgodna z GNU GPL. Zalecamy jej stosowanie tylko w specjalnych okolicznościach – w zasadzie tych samych, które brane są pod uwagę przy stosowaniu LGPL.
Jest niemal taka sama jak licencja Guile.
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL. Na tej licencji były wydane starsze wersje XFree86, korzystają z niej także niektóre z obecnych wariantów XFree86. Późniejsze wersje XFree86 są rozprowadzane na licencji XFree86 1.1 (która jest niezgodna z GPL).
Jest czasem nazywana licencją „MIT”, ale to określenie jest mylące, gdyż MIT stosował wiele licencji na oprogramowanie.
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL. Czasem niejednoznacznie nazywana Licencją MIT.
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL.
Faktycznie nie jest to licencja – udostępnienie pracy na zasadach public domain oznacza, że nie zastrzeżono praw autorskich do niej i nie jest potrzebna żadna licencja. Niemniej jednak, z praktycznego punktu widzenia, jeżeli dzieło jest umieszczone w public domain, to można je traktować tak, jakby posiadało pozwalającą na wszystko licencję wolnego oprogramowania, nie będącą copyleft. Status public domain jest zgodny z GNU GPL.
CeCILL jest licencją wolnego oprogramowania, explicite zgodną z GNU GPL.
W tekście CeCILL użyto kilku tendencyjnych terminów, których powinno się unikać: „własność intelektualna” (zob. artukuł Własność intelektualna to zwodniczy miraż) oraz „ochrona” (zob. artykuł Słowa, których lepiej unikać). Niefortunna decyzja, gdyż skłaniając czytelników licencji do przyjęcia nie wyrażonych wprost założeń, leżących u podstaw tych określeń, sprzyja ich rozpowszechnianiu. Niemniej jednak, nie powoduje to żadnych konkretnych problemów z programami wydanymi na warunkach CeCILL.
Paragraf 9.4 CeCILL przewiduje, że kiedy ktoś atakuje program patentem, to autorzy programu są zobowiązani do określonych form współpracy z użytkownikami. Można w tym widzieć pewien kłopot dla autora, jednak jeśli tak czy owak chcecie współdziałać z użytkownikami takimi metodami, to ten warunek nie będzie dla was problemem.
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL. Bardzo podobna do licencji X11.
(Uwaga: pod adresem z powyższego odnośnika zmodyfikowaną licencję BSD wymieniono w części „General”).
Jest to pierwotna, oryginalna licencja BSD zmieniona przez usunięcie klauzuli dotyczącej reklamowania. Jest to prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL.
Jeśli chcecie prostej, liberalnej, nie będącej copyleft, licencji wolnego oprogramowania, to zmodyfikowana BSD będzie rozsądnym wyborem. Jednakże, ryzykowne byłoby zalecać komukolwiek stosowanie „licencji BSD”, gdyż łatwo wówczas o nieporozumienie, co może prowadzić do użycia wadliwej pierwotnej licencji BSD. Dla uniknięcia ryzyka można zamiast tego proponować licencję X11. Licencja X11 i poprawiona licencja BSD są w przybliżeniu równoważne.
Licencja ta jest czasem określana mianem University of Illinois/NCSA Open Source License lub „3-punktowa licencja BSD”.
Jest to pierwotna, oryginalna licencja BSD z usuniętą klauzulą dotyczącą reklamowania oraz inną klauzulą (czasem nazywa się ją „2-punktową licencją BSD”). Jest to prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL.
Jeśli chcecie prostej, liberalnej, nie będącej copyleft, licencji wolnego oprogramowania, to licencja FreeBSD będzie rozsądnym wyborem. Jednakże, prosimy o nienazywanie jej licencją „BSD” ani „typu BSD”, gdyż łatwo wówczas o nieporozumienie, co może prowadzić do użycia wadliwej pierwotnej licencji BSD.
Jest licencją wolnego oprogramowania. Jest zgodna z GPL.
Jest to licencja wolnego oprogramowania zgodna z GPL.
Jest to licencja wolnego oprogramowania zgodna z GPL.
Jest licencją wolnego oprogramowania i jest zgodna z GNU GPL.
To liberalna, nie będąca copyleft, licencja wolnego oprogramowania. Jest zgodna z GNU GPL.
Jest to licencja wolnego oprogramowania i jest zgodna z GNU GPL. Należy jednak zwrócić uwagę, że nowsze wersje Pythona objęte są inną licencją (zob. niżej).
Jest to licencja wolnego oprogramowania i jest zgodna z GNU GPL. Należy jednak zwrócić uwagę, że pośrednie wersje Pythona (począwszy od 1.6b1, aż do 2.0 i 2.1) wydano na licencji różnej od niej (zobacz niżej).
Ta licencja jest alternatywą logiczną Licencji Twórczej (Artistic License) i GNU GPL – inaczej mówiąc, można wybrać jedną z tych dwu licencji. Zalicza się do licencji wolnego oprogramowania, ale może nie być faktycznie typu copyleft. Jest zgodna z GNU GPL ponieważ GNU GPL jest jedną z alternatyw.
Zalecamy stosowanie tej licencji do wszelkich pisanych przez was pakietów Perla 4 lub Perla 5, popierając spójność i jednolitość w programowaniu perlowym. Apelujemy, byście nie używali tej licencji poza Perlem – lepiej jest użyć po prostu GNU GPL.
Jest to licencja wolnego oprogramowania zgodna z GPL. Stanowi minimalny zbiór zmian niezbędnych do skorygowania niejasności Pierwotnej Licencji Twórczej (Original Artistic License).
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU GPL.
Jest licencją wolnego oprogramowania zgodną z GNU GPL.
Jest alternatywą Publicznej Licencji Netscape oraz GNU GPL. Z tego powodu jest to licencja wolnego oprogramowania, zgodna z GNU GPL, ale niezbyt silna jako copyleft.
Ta licencja to dobry wybór, jeśli chcecie, by wasze pakiety były zgodne z MPL i z GPL. Można to jednak równie dobrze osiągnąć stosując licencję LGPL lub licencję Guile.
Tego rodzaju dająca alternatywę licencja może być dobrym rozwiązaniem jeśli do tej pory stosowaliście MPL, a chcielibyście zmienić ją na licencję zgodną z GPL, nie pozbawiając jednocześnie użytkowników praw przekazanych im w poprzednich wersjach.
Licencja wersji 2.0 systemu eCos jest licencją Wolnego Oprogramowania zgodną z GPL. Składa się z GPL z dodanym wyjątkiem zezwalającym na łączenie z oprogramowaniem nie objętym GPL. Ma te same niekorzystne cechy co LGPL.
To licencja Wolnego Oprogramowania, zgodna z GNU GPL. Należy zwrócić uwagę, że poprzednie wersje licencji Eiffel nie są zgodne z GPL.
To licencja wolnego oprogramowania, częściowo copyleft, ale nie całkiem. Jest zgodna z GPL, dzięki formalnej, nie pozostawiającej niedomówień klauzuli zamiany licencji.
To prosta, liberalna, nie będąca copyleft, licencja wolnego oprogramowania, zgodna z GNU GPL.
To prosta, liberalna, nie będąca copyleft, licencja wolnego oprogramowania, zgodna z GNU GPL.
To licencja Wolnego Oprogramowania, zgodna z GPL dzięki możliwości skorzystania z formalnej klauzuli o podwójnym licencjonowaniu.
Następujące licencje są licencjami wolnego oprogramowania, lecz nie są zgodne z GNU GPL:
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Jest niezgodna z GNU GPL, ponieważ zawiera dodatkowe w stosunku do niej warunki, nałożone na każdą dokumentację z pakietu dystrybucyjnego, która zawiera podziękowania.
Obecnie istnieje kilka wariantów XFree86 i tylko niektóre z nich stosują tę licencję. Część nadal stosuje licencję X11.
Powszechna Licencja Publiczna Affero (Affero General Public License) jest licencją wolnego oprogramowania typu copyleft, niezgodną z GPL. Składa się z GNU GPL w wersji 2 z jednym dodatkowym paragrafem, który Affero dodała za zgodą FSF. Ta nowa część, 2(d), obejmuje dystrybucję programów użytkowych przez Internet lub inne sieci komputerowe. Z powodu paragrafu 2(d) Affero GPL jest niezgodna z GNU GPL w wersji 2, jednak ten dodatek jest napisany w taki sposób, że możemy zrobić wersję 3 GPL zgodną w górę z Affero GPL. Dlatego udzieliliśmy zgody Affero na zmodyfikowanie w ten sposób GNU GPL.
To licencja Wolnego Oprogramowania, niezgodna z GPL.
(Uwaga: pod adresem z powyższego odnośnika pierwotną licencję BSD wymieniono w części „UCB/LBL”. Tę licencję określa się także czasem mianem „4-punktowa licencja BSD”). To prosta, liberalna, licencja wolnego oprogramowania, nie oparta na zasadach copyleft. Ma poważną wadę: „uprzykrzoną klauzulę ogłoszeniową BSD”. Nie jest to usterka krytyczna – nie odbiera programom wolności. Powoduje jednak problemy w praktycznym stosowaniu, łącznie z niezgodnością z GNU GPL.
Apelujemy, byście nie używali oryginalnej, pierwotnej licencji BSD dla pisanego przez siebie oprogramowania. Jeśli chcecie prostej, liberalnej, nie będącej copyleft, licencji wolnego oprogramowania, to dużo lepiej będzie zastosować zmodyfikowaną licencję BSD lub licencję X11. Niemniej jednak, nie ma powodu, by nie korzystać z programów, które zostały wydane na tej licencji.
Academic Free License w wersji 1.0 jest licencją wolnego oprogramowania, nie należy do licencji typu copyleft i jest z kilku powodów niezgodna z GNU GPL. Reklamuje się ją jako „kompatybilny upgrade” dla „licencji takich, jak BSD i MIT”, ale nim nie jest – poprawiona licencja BSD oraz licencja MIT są zgodne z GPL, a AFL nie jest.
AFL jest niezgodna z GPL z dwu powodów. Po pierwsze, zawarte w niej reguły dotyczące stosowania znaków handlowych wyraźnie wykraczają poza to, czego w rzeczywistości wymaga prawo w niektórych krajach – zakazują tego, co byłoby prawnie dozwolonym użyciem znaku handlowego.
Druga niezgodność wynika z zawartej w AFL klauzuli o wzajemnym rozwiązaniu umowy w przypadku wniesienia sprawy o naruszenie patentu („Mutual termination for Patent Action”). Odkładając na bok trudne pytanie, czy tego rodzaju klauzula jest dobrym pomysłem czy złym – jest niezgodna z GPL.
Z powodu tej niezgodności apelujemy, byście nie stosowali AFL do pisanego przez siebie oprogramowania. Niemniej jednak, nie ma powodu, by nie korzystać z programów, które zostały wydane na tej licencji.
Academic Free License w wersji 2.1 jest licencją wolnego oprogramowania, nie należy do licencji typu copyleft i jest z kilku powodów niezgodna z GNU GPL. Zawiera klauzule umowne podobne do klauzul Open Software License i powinno się jej unikać z podobnych powodów.
Open Software License, w wersji 1.0, jest licencją wolnego oprogramowania. Jej autorzy twierdzą, że zaplanowano ją jako copyleft, ale mamy kłopot z ustaleniem, czy odpowiednie klauzule, które mają to powodować faktycznie działają. Z kilku powodów jest niezgodna z GPL.
Wszystkie wersje Open Software License zawierają warunek nakazujący dystrybutorom, żeby usiłowali uzyskać od odbiorców wprost wyrażoną akceptację licencji. Co oznacza, że rozprowadzanie oprogramowania OSL przez umieszczenie go na zwykłych serwerach FTP, wysyłanie łat na zwykłe listy wysyłkowe lub przechowywanie tego oprogramowania w zwykłych systemach kontroli wersji jest prawdopodobnie naruszeniem licencji i naraża was na jej odwołanie. Dlatego Open Software License niezwykle utrudnia rozwijanie programów przy użyciu zwykłych narzędzi, z których korzysta się w pracy nad wolnym oprogramowaniem. Z tego powodu, a także dlatego, że jest niezgodna z GPL, zalecamy, żeby nie używać żadnej wersji OSL do żadnego programu.
Apelujemy, byście nie stosowali Open Software License do pisanego przez siebie oprogramowania. Niemniej jednak, nie ma powodu, by nie korzystać z programów, które zostały wydane na tej licencji.
To prosta, liberalna, nie będąca copyleft licencja wolnego oprogramowania o podobnych problemach praktycznych, jak występujące w pierwotnej licencji BSD, łącznie z niezgodnością z GNU GPL.
To prosta, liberalna licencja wolnego oprogramowania. Nie jest typu copyleft i zawiera kilka wymagań, które czynią ją niezgodną z GNU GPL.
Apelujemy, byście nie używali licencji Apache dla pisanego przez siebie oprogramowania. Niemniej jednak, nie ma powodu, by unikać używania programów wydanych na tej licencji, jak na przykład Apache.
To licencja wolnego oprogramowania, ale niezgodna z GPL. Apache Software License jest niezgodna z GPL, ponieważ zawiera specyficzny wymóg, którego nie ma w GPL: pewne przypadki rozwiązania umowy patentowej. (Nie uważamy, żeby te przypadki wygaśnięcia patentu były same w sobie złym pomysłem, niemniej jednak są one niezgodne z GNU GPL).
To prosta, liberalna, nie będąca copyleft licencja wolnego oprogramowania o podobnych problemach praktycznych, jak występujące w pierwotnej licencji BSD, łącznie z niezgodnością z GNU GPL.
Apelujemy, byście nie używali ZPL w wersji 1 dla pisanego przez siebie oprogramowania. Niemniej jednak, nie ma powodu, by unikać używania programów wydanych na tej licencji, takich jak poprzednie wersje Zope.
Najnowsza wersja Zope jest dostępna na licencji zgodnej z GPL.
Jest to licencja copyleft wolnego oprogramowania. Jest niezgodna z GPL, gdyż nakłada dodatkowe warunki na rozpowszechnianie zmodyfikowanych wersji, które są sprzeczne z wymaganiami dystrybucyjnymi GPL.
Jest licencją wolnego oprogramowania, ale niezgodną z GNU GPL. Główną niezgodnością jest zależność licencji Pythona od praw amerykańskiego „stanu Wirginia”, na co nie zezwala GPL.
Jest liberalną, nie będącą copyleft, licencją wolnego oprogramowania o kilku wymogach (w części 4 i 5), które powodują, że jest niezgodna z GNU GPL. Należy zwrócić uwagę, że ostatnia wersja OpenLDAP ma inną licencję, która jest zgodna z GNU GPL.
Apelujemy, byście nie używali starszej licencji OpenLDAP dla pisanego przez siebie oprogramowania. Niemniej jednak, nie ma powodu, by unikać korzystania z programów wydanych na tej licencji.
Jest to licencja wolnego oprogramowania, ale jest niezgodna z GPL.
Publiczna Licencja IBM jest niezgodna z GPL, gdyż zawiera rozmaite specyficzne wymagania, które nie występują w GPL.
Na przykład, wymaga udzielania pewnych licencji patentowych, czego nie nakazuje GPL. (Nie sądzimy, by te wymogi były same w sobie złym pomysłem, niemniej jednak są niezgodne z GNU GPL).
Jest to licencja wolnego oprogramowania, ale jest niezgodna z GPL.
Common Public License jest niezgodna z GPL, gdyż zawiera rozmaite specyficzne wymagania, które nie występują w GPL.
Na przykład, wymaga udzielania pewnych licencji patentowych, czego nie nakazuje GPL. (Nie sądzimy, by te wymogi były same w sobie złym pomysłem, niemniej jednak są niezgodne z GNU GPL).
Eclipse Public License jest podobna do Common Public License, a nasze komentarze na temat CPL odnoszą się tak samo do EPL. Jedyną zmianą w EPL jest usunięcie sformułowań o odwecie patentowym w razie procesów o naruszenie patentów, w przypadku, gdy są one skierowane przeciwko Współpracującym nad programem wydanym na tej licencji.
Jest to licencja wolnego oprogramowania, ale jest niezgodna z GPL. Część 5 powoduje, że jest niezgodna.
Stanowi niepełne warunki rozpowszechniania LaTeX-u. W takiej postaci, w jakiej jest, jest to licencja wolnego oprogramowania, jednak, z powodu wielu wymagań niewystępujących w GPL, jest niezgodna z GNU GPL.
Zawiera skomplikowane i uciążliwe ograniczenia dotyczące sposobu publikacji zmienionej wersji, łącznie z wymogiem, który balansuje na krawędzi tego, co można jeszcze przyjąć: że zmodyfikowany plik musi mieć nową nazwę.
Powodem akceptowalności tego wymagania w przypadku LaTeX-u jest to tylko, że ma on możliwość odwzorowywania nazw plików, podania „użyj pliku foo, gdy żądany jest plik bar”. Wobec istnienia takiej funkcji żądanie zmiany nazw plików jest zaledwie irytujące; bez niej byłoby poważną przeszkodą i musielibyśmy stwierdzić, że powoduje ona, że program nie jest wolny.
W LPPL stwierdza się, że niektóre pliki w pewnych wersjach LaTeX-u mogą zostać objęte dodatkowymi warunkami. Może to powodować, że nie będą wolne. Wskutek tego utworzenie wersji LaTeX-u będącej wolnym oprogramowaniem może wymagać uważnego sprawdzenia.
LPPL zawiera kontrowersyjną tezę, iż zwykłe przechowywanie plików w komputerze, do którego inni mogą się zalogować i mieć do nich dostęp, samo w sobie jest już rozpowszechnianiem. Uważamy, że sądy nie podzieliłyby tego poglądu, ale wysuwanie takiego roszczenia nie służy ludziom.
Prosimy o niestosowanie tej licencji do żadnego innego projektu.
Uwaga: powyższe komentarze dotyczą wersji 1.2 (3 września 1999) LPPL.
Nie napisaliśmy pełnej analizy tej licencji, jednak jest to licencja Wolnego Oprogramowania. Jest niezgodna z GPL, ponieważ niektóre zmodyfikowane wersje muszą zawierać kopię niezmienionej wersji lub wskazywać miejsce takiej kopii.
Licencja wolnego oprogramowania, niezbyt silna licencja copyleft. W przeciwieństwie do licencji X11, zawiera kilka skomplikowanych ograniczeń, czyniących ją niezgodną z GNU GPL. To znaczy, że modułu objętego GPL nie można zgodnie z prawem połączyć z modułem objętym MPL. Z tego powodu apelujemy, byście nie stosowali MPL.
Niemniej jednak, MPL 1.1 zawiera postanowienie (część 13), które pozwala na zaproponowanie wyboru innej licencji dla programu (lub jego części). Jeżeli dla części danego programu jako alternatywę dozwolono GNU GPL lub inną licencję z nią zgodną, to część ta ma licencję zgodną z GPL.
Licencja wolnego oprogramowania, niezbyt silna licencja copyleft. Zawiera kilka skomplikowanych ograniczeń, czyniących ją niezgodną z GNU GPL. Wymaga zachowania wszystkich towarzyszących notek opisowych, wskazujących np. prawa autorskie, patenty, znaki handlowe, podczas gdy GPL wymaga zachowywania jedynie niektórych rodzajów notek. Ponadto, wygasa w odwecie za pewne agresywne zastosowania patentów. Tak więc, modułu objętego GPL nie można zgodnie z prawem połączyć z modułem objętym CDDL. Z tego powodu apelujemy, byście nie stosowali CDDL.
Niefortunne jest też to, że w tekście CDDL używa się terminu „własność intelektualna”.
To licencja wolnego oprogramowania, która jest zasadniczo taka sama, jak Publiczna Licencja Mozilli w wersji 1.1. Podobnie jak MPL, NOSL zawiera pewne skomplikowane ograniczenia powodujące jej niezgodność z GNU GPL. To znaczy, że modułu objętego GPL nie można zgodnie z prawem połączyć z modułem objętym NOSL. Z tego powodu apelujemy, byście nie stosowali NOSL.
To licencja wolnego oprogramowania, która jest zasadniczo taka sama, jak Publiczna Licencja Mozilli w wersji 1.1. Podobnie jak MPL, IPL zawiera pewne skomplikowane ograniczenia powodujące jej niezgodność z GNU GPL. To znaczy, że modułu objętego GPL nie można zgodnie z prawem połączyć z modułem objętym IPL. Z tego powodu apelujemy, byście nie stosowali IPL.
Jest zasadniczo tym samym, co Publiczna Licencja Mozilli: licencją wolnego oprogramowania niezgodną z GNU GPL. Prosimy nie mylić jej z Sun Community Source License, która nie jest licencją wolnego oprogramowania.
Podobna do Publicznej Licencji Mozilli: licencja wolnego oprogramowania niezgodna z GNU GPL.
Licencja wolnego oprogramowania, niezbyt silna jako copyleft i niezgodna z GNU GPL. Składa się z Publicznej Licencji Mozilli z dodaną klauzulą zezwalającą Netscape na wykorzystanie dodanego przez was kodu nawet w wydawanych przez nich prawnie zastrzeżonych wersjach programu. Naturalnie, wam nie pozwalają na stosowanie ich kodu w analogiczny sposób. Apelujemy, byście nie używali NPL.
Jest to licencja wolnego oprogramowania, niezgodna z GPL. Zezwala na zmianę licencji na inną, jeśli zawiera ona wszystkie wymagania licencji Jabber. GPL do takich nie należy, więc licencja Jabber nie pozwala na relicencjonowanie na GPL. Zatem jest niezgodna.
Licencja wolnego oprogramowania, niezbyt silna jako copyleft. Jest niezgodna z GNU GPL bardziej z uwagi na szczegóły niż jakieś główne założenia.
To licencja wolnego oprogramowania nie będąca copyleft. Jest niezgodna z GNU GPL i stwarza poważne niedogodności praktyczne, gdyż zmieniony kod źródłowy można rozpowszechniać wyłącznie w postaci łat.
Zalecamy, byście unikali stosowania QPL do pisanych przez was prac i korzystali z pakietów oprogramowania objętych tą licencją tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Jednakże unikanie QPL nie odnosi się już do samej biblioteki Qt, ponieważ obecnie jest wydana również na GNU GPL.
Ponieważ QPL jest niezgodna z GPL, nie można wziąć programu objętego GPL i połączyć go z programem objętym QPL, bez względu na sposób połączenia.
Jednakże, jeśli napisaliście program korzystający z biblioteki (o nazwie FOO), która jest objęta QPL, a chcielibyście wydać go na GNU GPL, da się to łatwo zrobić. Możecie usunąć konflikt występujący w przypadku waszego programu dopisując do warunków licencyjnych:
As a special exception, you have permission to link this program with the FOO library and distribute executables, as long as you follow the requirements of the GNU GPL in regard to all of the software in the executable aside from FOO.
W ramach wyjątku specjalnego, masz prawo do konsolidacji tego programu z biblioteką FOO i rozpowszechniania plików wykonywalnych, pod warunkiem przestrzegania wymagań GNU GPL w stosunku do całości oprogramowania tworzącego te pliki, pominąwszy FOO.
Możecie to uczynić zgodnie z prawem tylko jeśli jesteście posiadaczami praw autorskich do danego programu. Zezwolenie takie jak powyższe należy dopisać do plików źródłowych, po informacji stwierdzającej, że program jest objęty GNU GPL.
Tej licencji użyto dla większości PHP4. Jest to nie będąca copyleft licencja wolnego oprogramowania, niezgodna z GNU GPL.
Zalecamy, byście nie stosowali jej do niczego oprócz dodatków do PHP.
Ta licencja wykorzystywana jest przez jedną z części PHP4. Jest to licencja wolnego oprogramowania nie zaliczająca się do copyleft. Jest niezgodna z GPL i powoduje problemy w praktycznym stosowaniu, podobne do występujących w przypadku pierwotnej licencji BSD.
Zalecamy, byście tej licencji nie stosowali do żadnych pisanych przez was prac.
To licencja wolnego oprogramowania, niezgodna z GNU GPL. Apelujemy, byście nie używali tej licencji dla nowego, pisanego przez siebie oprogramowania, ale korzystanie z Plan 9 i rozwijanie go na jej zasadach jest w porządku.
To licencja wolnego oprogramowania, niezgodna z GNU GPL. Apelujemy, byście nie używali tej licencji dla pisanego przez siebie oprogramowania, ale korzystanie z programów wydanych na tej licencji i rozwijanie ich jest w porządku. Można zapoznać się z obszerniejszym wyjaśnieniem.
Poniższe licencje nie zaliczają się do licencji wolnego oprogramowania. Licencja, która nie jest wolna jest automatycznie niezgodna z GNU GPL.
Oczywiście, apelujemy, byście unikali stosowania takich licencji i w ogóle unikali nie-wolnego oprogramowania.
W żaden sposób nie moglibyśmy wymienić tutaj wszystkich znanych licencji nie-wolnego oprogramowania – w końcu, każda firma rozwijająca oprogramowanie prawnie zastrzeżone ma swoje własne. Skoncentrowaliśmy się tu na takich licencjach, które są często omyłkowo bierze się za licencje wolnego oprogramowania, choć faktycznie nimi nie są.
Odnośniki do tych licencji podaliśmy tam, gdzie mogliśmy to zrobić bez naruszania naszej ogólnej polityki: nie tworzenia odnośników do witryn, które promują, zachęcają do korzystania lub ułatwiają korzystanie z pakietów, które nie są wolnym oprogramowaniem. Robienie takim programom darmowej reklamy, która mogłaby zachęcić więcej osób do ich stosowania, to ostatnia rzecz, jaką chcielibyśmy zrobić. Z tego samego powodu unikaliśmy podawania nazw programów, dla których zastosowano daną licencję, chyba że sądzimy, iż z jakichś szczególnych przyczyn nie odbije się to na nas rykoszetem.
Nie możemy stwierdzić, że jest licencją wolnego oprogramowania, ponieważ jest zbyt nieprecyzyjna – pewne ustępy są zbyt niejasne. Apelujemy, byście unikali jej stosowania, chyba że jako części licencji Perla.
Kłopoty dotyczą sformułowań, nie samego sensu. Istnieje skorygowana wersja Licencji Twórczej (ochrzczona "Licencją Twórczą 2.0"), która jest licencją wolnego oprogramowania, a nawet jest zgodna z GPL. Rozważa się jej zastosowanie do Perla 6. Jeśli macie zamiar wydać program na Licencji Twórczej, prosimy – zbadajcie wcześniej zbadali inne wymienione tu, zgodne z GPL możliwości licencjonowania Wolnego Oprogramowania.
Obecnie Licencja Twórcza 2.0 ma w Fundacji Perla status wersji wstępnej. FSF prowadzi negocjacje z Fundacją Perla na temat tej licencji. Spodziewamy się wyniku, który przyniesie pożytek wszystkim użytkownikom.
Wersje 1.0, 1.1 i 1.2 nie są licencjami wolnego oprogramowania (skorzystajcie z tego odnośnika, żeby zapoznać się ze szczegółowym wyjaśnieniem). Prosimy, byście nie stosowali tych licencji i apelujemy o unikanie wydanego na nich oprogramowania. Wersja 2.0 APSL jest licencją wolnego oprogramowania.
Nie jest licencją wolnego oprogramowania – nie zapewnia podstawowych wolności, takich jak możliwość publikacji zmodyfikowanych wersji. Prosimy, byście nie stosowali tej licencji i apelujemy o unikanie wydanego na niej oprogramowania.
To nie jest licencja wolnego oprogramowania – nie zapewnia podstawowych wolności, takich jak prawo do wykonywania i wykorzystywania prywatnych zmian. Oczywiście, nie powinniście stosować tej licencji i apelujemy, byście unikali wszelkiego wydanego na niej oprogramowania. Dysponujemy też szczegółowym omówieniem tej licencji.
We wrześniu 2002 zauważono, że licencja opublikowana dla Plan 9 została zmodyfikowana, dodano do niej kolejne ograniczenia, choć nadal opatrzona była datą "09/20/00". Jednak późniejsza zmiana licencji, w 2003, spowodowała, że Plan 9 stało się wolnym oprogramowaniem.
To nie jest licencja wolnego oprogramowania, gdyż wymaga przesyłania każdej publikowanej zmodyfikowanej wersji konkretnemu początkowemu twórcy. Zawiera też inne sformułowania, których znaczenia nie jesteśmy pewni, a które również mogą być problematyczne.
Licencja Publiczna Uniwersytetu stanu Utah nie jest wolną licencją, gdyż nie pozwala na komercyjną redystrybucję objętego nią oprogramowania. Twierdzi się w niej także, że nakłada restrykcje na uruchamianie programu w celach komercyjnych, a nawet na udzielanie komercyjnych konsultacji na jego temat. Prawdopodobnie te ograniczenia w myśl amerykańskiego prawa autorskiego nie mają mocy prawnej, ale mogą ją mieć w innych krajach. Nawet stawianie takich ograniczeń jest oburzające.
Stosowanie tej licencji przez Uniwersytet stanu Utah ilustruje niebezpieczną tendencję ograniczania wiedzy przez uczelnie, zamiast przekazywania jej społeczeństwu.
Jeżeli uczelnia próbuje narzucić podobną licencję na pisane przez was oprogramowanie, nie traćcie nadziei. Wytrwałością i stanowczością, z odrobiną przezorności, da się przekonać łapczywą na pieniądze administrację uczelni.
Im wcześniej podniesiecie tę kwestię, tym lepiej.
Była to stara licencja systemu eCos. Nie jest licencją wolnego oprogramowania, gdyż wymaga przesyłania każdej publikowanej zmodyfikowanej wersji konkretnemu początkowemu twórcy. Zawiera też inne sformułowania, których znaczenia nie jesteśmy pewni, a które również mogą być problematyczne.
Obecnie eCos jest dostępny na warunkach GNU GPL z dodatkowym zezwoleniem na łączenie z programami, które nie są wolne.
To nie jest licencja wolnego oprogramowania. Zakazuje rozprowadzania dalej, zakazuje komercyjnego wykorzystania objętego nią oprogramowania i może być cofnięta.
To nie jest licencja wolnego oprogramowania. Zakazuje rozpowszechniania za opłatą, a to uniemożliwia dołączanie tego oprogramowania do wielu CD-ROM-ów ze zbiorami wolnego oprogramowania sprzedawanych przez firmy i organizacje takie, jak FSF.
W części 2a może się też pojawić inny kłopot, ale wygląda na to, że brakuje tam słowa, więc trudno być pewnym, o jakie znaczenie naprawdę chodzi.
Pomimo swej nazwy, nie jest licencją wolnego oprogramowania, ponieważ nie zezwala na pobieranie opłat za dystrybucję i w dużej mierze zakazuje nawet zwykłego pakowania oprogramowania nią objętego razem z czymś, za co pobiera się opłatę.
Nie jest licencją wolnego oprogramowania, gdyż nie pozwala na komercyjne rozpowszechnianie zmodyfikowanych wersji.
Publiczna Licencja AT&T nie jest wolną licencją. Ma kilka poważnych wad:
Jahia Community Source License nie jest licencją wolnego oprogramowania. Korzystanie z kodu źródłowego ograniczono do celów badawczych.
Licencja ksh93 nie jest licencją wolnego oprogramowania. Jednym z powodów wymaganie, aby wszystkie zmiany były przesyłane autorowi programu. Być może są z nią i inne kłopoty, powodujące, że nie jest wolna.
Licencja programu Qmail nie jest licencją wolnego oprogramowania, ponieważ zasadniczo zakazuje rozprowadzania zmodyfikowanych wersji.
Licencja programu PINE nie jest licencją wolnego oprogramowania, ponieważ zasadniczo zakazuje rozprowadzania zmodyfikowanych wersji. Narzuca też ograniczenia na rodzaj nośnika używanego w przypadku sprzedaży kopii.
Ta licencja nie zezwala na komercyjną redystrybucję, a zastosowania komercyjne dopuszcza tylko w pewnych sytuacjach.
Microsoft stosuje też inne licencje, które określa jako „Shared Source”, część z nich zawiera inne restrykcje.
To nie jest licencja wolnego oprogramowania, gdyż wprowadza ograniczenia na rodzaje zadań, do jakich można użyć objętego nią oprogramowania oraz, odrębnie, ogranicza rodzaje zadań, jakie może wykonywać zmieniony program.
Zastosowana do programów nie jest licencją wolnego oprogramowania, ponieważ wymaga przestrzegania amerykańskich przepisów o kontroli eksportu przez wszystkich użytkowników, z każdego kraju. Stosowana do fontów, nie pozwala ponadto na ich modyfikację.
Oprócz tego, wymaga od użytkowników wypłaty rekompensat dla autora, co wystarczy, żeby wielu z nich dwa razy pomyślało zanim w ogóle zechcą z niej skorzystać.
Reciprocal Public License z powodu trzech związanych z nią problemów nie jest licencją wolnego oprogramowania.
Licencję lha należy uważać za niewolną, ponieważ jest zbyt niejasna w kwestii przyznawanych praw.
NASA Open Source Agreement, w wersji 1.3, nie jest licencją wolnego oprogramowania, gdyż zawiera postanowienie, zgodnie z którym zmiany muszą być waszym „oryginalnym dziełem”. Ruch wolnego oprogramowania polega na łączeniu kodu pochodzącego od innych, a licencja NASA na to nie pozwala.
Apelujemy, żebyście nie używali tej licencji. Ponadto, jeśli jesteście obywatelami Stanów Zjednoczonych, zachęcamy do napisania do NASA i wezwania ich do użycia licencji na licencji prawdziwie wolnego oprogramowania.
GPL-PA nie jest wolna z kilku powodów:
„SGI Free Software License B”, choć jej nazwa mówi, że jest „licencją wolnego oprogramowania”, nie jest Licencją Wolnego Oprogramowania. Łączą się z nią trzy poważne problemy:
Poniższe licencje zaliczają się do licencji wolnej dokumentacji:
Przeznaczona do stosowania z wolną dokumentacją typu copyleft. Planujemy objąć nią wszystkie podręczniki GNU. Nadaje się także do innych rodzajów użytecznych dzieł, np. podręczników czy słowników. Możliwości jej stosowania nie ograniczają się do prac będących tekstem („książek”).
To liberalna licencja Wolnej Dokumentacji. Nie jest typu copyleft, jest zgodna z GNU FDL.
To licencja Wolnej Dokumentacji, niezgodna z GNU FDL, gdyż Część (2c) stanowi „You add no other terms or conditions to those of this License” ([pod warunkiem, że] „nie dodacie do już istniejących w Licencji żadnych innych warunków ani zastrzeżeń”), zaś GNU FDL zawiera dodatkowe warunki nie uwzględnione w Common Documentation License.
Możliwe jest jej użycie jako licencji wolnej dokumentacji. Jest licencją wolnej dokumentacji typu copyleft pod warunkiem, że posiadacz praw autorskich nie skorzysta z żadnej z „OPCJI LICENCJI” wymienionych w Części VI licencji. Jeżeli jednak zostanie przywołana któraś z tych opcji, licencja przestanie być wolna.
Powoduje to powstanie pułapki przy praktycznym stosowaniu lub rekomendowaniu tej licencji – jeśli zalecicie „użyj Open Publication License, w wersji 1.0, ale nie wykorzystuj jej opcji”, to o drugiej części zdania łatwo zapomnieć. Ktoś mógłby zastosować licencję z opcjami, powodując, że podręcznik nie będzie wolny, i nadal sądzić, że postąpił zgodnie z waszą radą.
Podobnie, jeżeli do nadania wolności swemu podręcznikowi zastosowalibyście tę licencję bez żadnej opcji, ktoś mógłby zechcieć was naśladować. Gdyby potem zmienił zdanie co do opcji, sądząc, że to tylko drobny szczegół, to jego podręcznik stałby się nie-wolny.
Dlatego też, choć podręczniki opublikowane na tej licencji zaliczają się do wolnej dokumentacji (jeśli nie skorzystano z opcji licencji), lepiej korzystać z Licencji GNU Wolnej Dokumentacji i uniknąć ryzyka sprowadzenia innych na manowce.
Warto zauważyć, że nie jest to ta sama licencja, co Open Content License. Te dwie licencje są często mylone ze sobą, gdyż Open Content License jest często wzmiankowana jako „OPL”. Dla jasności lepiej nie stosować skrótu „OPL” dla żadnej z nich. Warto podawać ich pełne nazwy, żeby mieć pewność, że jesteście dobrze rozumiani.
Poniższe licencje nie zaliczają się do licencji wolnej dokumentacji:
Ta licencja nie zalicza się do wolnych, ponieważ zawiera ograniczenia dotyczące pobierania pieniędzy za kopie. Zalecamy, byście nie stosowali tej licencji.
Warto zauważyć, że nie jest to ta sama licencja, co Open Publication License. Praktyka używania dla „Open Content License” skrótu „OPL” prowadzi do ich wzajemnego mylenia. Dla jasności lepiej nie stosować skrótu „OPL” dla żadnej z nich. Warto podawać ich pełne nazwy, żeby mieć pewność, że jesteście dobrze rozumiani.
To nie jest licencja wolnej dokumentacji. Główny problem stanowi to, że wasze prawa do rozprowadzania dalej danej wersji nie są trwałe oraz fakt, iż wymaga od użytkowników ciągłego sprawdzania tej witryny, co jest zbytnim ograniczeniem ich wolności.
GNU GPL można użyć dla ogólnych danych, nie będących oprogramowaniem, pod warunkiem, że możliwe jest rozstrzygnięcie, do czego w danym przypadku odnosi się definicja „kodu źródłowego”. Jak się okazuje, DSL (zob. niżej) również wymaga określenia, czym jest „kod źródłowy” i używa tej samej w przybliżeniu definicji, co GPL.
GNU FDL zalecamy dla podręczników i materiałów szkoleniowych na każdy temat. („Dokumentacja” oznacza po prostu podręczniki i inne materiały szkoleniowe dotyczące posługiwania się sprzętem lub oprogramowaniem). Polecamy też stosowanie GNU FDL do słowników, encyklopedii i rozmaitych innych prac, które zawierają informacje mające praktyczne zastosowanie.
Jest to wolna licencja typu copyleft przeznaczona dla ogólnych danych. Prosimy o niestosowanie jej do oprogramowania ani do dokumentacji, gdyż jest niezgodna z GNU GPL i GNU FDL; niemniej jednak, doskonale nadaje się do innych rodzajów danych.
Jest to wolna licencja typu copyleft przeznaczona dla prac artystycznych. Zezwala na komercyjną dystrybucję, ale każde większe dzieło zawierające pracę objętą tą licencją musi być wolne. Prosimy o niestosowanie jej do oprogramowania ani do dokumentacji, gdyż nie jest zgodna z GNU GPL ani z GNU FDL.
To wolna licencja typu copyleft przeznaczona dla prac artystycznych i z dziedziny rozrywki. Prosimy o niestosowanie jej do oprogramowania ani do dokumentacji, gdyż nie jest zgodna z GNU GPL ani z GNU FDL.
Nie istnieje dosłownie żaden konkretny rodzaj swobody, którą przyznawałyby wszystkie z licencji Creative Commons. Dlatego też mówiąc, że jakieś dzieło „wydano na licencji Creative Commons” pozostawia się bez odpowiedzi wszystkie ważne pytania na temat licencji tego dzieła. Prosimy, żebyście, kiedy zetkniecie się z podobnym sformułowaniem, proponowali, żeby ujęto to jaśniej. A jeżeli ktoś dla jakiegoś dzieła „stosuje z licencję Creative Commons”, należy natychmiast zapytać: „Którą z nich?”.
Zamiast tej licencji zalecamy stosowanie Free Art License, żeby uniknąć powiększania się kłopotów związanych z nieokreśloności „licencji Creative Commons”.
To wolna, choć nie będąca copyleft, licencja przeznaczona dla prac artystycznych i z dziedziny rozrywki. Prosimy o niestosowanie jej do oprogramowania ani do dokumentacji, gdyż nie jest zgodna z GNU GPL ani z GNU FDL.
Nie istnieje dosłownie żaden konkretny rodzaj swobody, którą przyznawałyby wszystkie z licencji Creative Commons. Dlatego też mówiąc, że jakieś dzieło „wydano na licencji Creative Commons” pozostawia się bez odpowiedzi wszystkie ważne pytania na temat licencji tego dzieła. Prosimy, żebyście, kiedy zetkniecie się z podobnym sformułowaniem, proponowali, żeby ujęto to jaśniej. A jeżeli ktoś dla jakiegoś dzieła „stosuje z licencję Creative Commons”, należy natychmiast zapytać: „Którą z nich?”.
Zamiast tej licencji zalecamy stosowanie Free Art License, żeby uniknąć powiększania się kłopotów związanych z nieokreśloności „licencji Creative Commons”.
Open Font License to wolna licencja typu copyleft przeznaczona dla fontów. Jedyny niecodzienny wymóg w niej zawarty to konieczność rozprowadzania fontów nie samych, ale razem z jakimś programem komputerowym. Ponieważ ten warunek spełnia nawet prosty program „Hello world”, wymóg jest nieszkodliwy. Tak samo jak SIL, nie zalecamy stosowania tej licencji do innych rzeczy niż fonty.
Jest licencją wolnego oprogramowania typu copyleft, niezgodną z GPL. Zwykle jest stosowana do fontów, a w tym zastosowaniu niezgodność nie sprawia kłopotów.
GNU GPL może być stosowana do fontów. Niemniej jednak, należy zwrócić uwagę, że GPL nie pozwala na osadzanie fontu w dokumencie, jeśli ten dokument nie zostanie również wydany na GPL. Jeśli chcielibyście na to pozwolić, skorzystajcie z wyjątku dla fontów.
Tłumaczenia tej strony:
[
Català
| Česky
| English
| Español
| Français
| Bahasa Indonesia
| Italiano
| 日本語
| Polski
| Português
| Русский
]
Powrót do strony głównej Projektu GNU.
Pytania dotyczące GNU i FSF prosimy kierować na adres
gnu@gnu.org.
Istnieją także
inne sposoby skontaktowania się z FSF.
Uwagi dotyczące naszych stron internetowych prosimy wysyłać na adres webmasters@www.gnu.org, natomiast inne pytania na adres gnu@gnu.org.
Copyright (C) 1999, 2000, 2001, 2002, 2006 Free Software Foundation, Inc.,
51 Franklin St, Fifth Floor, Boston, MA 02110-1301, USA
Verbatim copying and distribution of this entire article is
permitted in any medium, provided this notice is preserved.
Zezwala się na wykonywanie i dystrybucję wiernych kopii tego tekstu,
niezależnie od nośnika, pod warunkiem zachowania niniejszego zezwolenia.
Tłumaczenie:
Grupa tłumaczy witryny Projektu GNU
(web-translators-pl@gnu.org).
Aktualizowane: $Date: 2006/09/19 11:31:52 $ $Author: wkotwica $